Filmy choroba psychiczna, alkoholizm

Carrie Fisher ze swadą i humorem opowiada na scenie o swoim barwnym, choć niełatwym życiu. Nie omija tematów związanych z burzliwym związkiem jej rodziców, dorastaniem w Hollywood czy własną karierą aktorską. Wspomina nieudane małżeństwo z Paulem Simonem i porusza kwestię swojego uzależnienia od narkotyków i alkoholu. Nie brakuje jej przy tym dystansu do siebie i lekkości języka. A trzeba przyznać, że Carrie ma o czym mówić. Jest aktorką, autorką scenariuszy i bestsellerowych książek – na podstawie jednej z nich powstał znany film Pocztówki znad krawędzi. Jej rodzicami byli piosenkarz Eddie Fisher, po którym, jak twierdzi, odziedziczyła psychozę maniakalno-depresyjną, i hollywoodzka gwiazda Debbie Reynolds. Fisher w wieku dziewiętnastu lat stała się ikoną popkultury, wcielając się w rolę księżniczki Lei w kultowej trylogii „Gwiezdne wojny”. Znakomity monodram Carrie Fisher, oparty na jej własnym scenariuszu i wyprodukowany przez stację HBO, został nagrany przed żywą publicznością. Produkcja bawi i wzrusza, a sama aktorka prezentuje się jako osoba obdarzona błyskotliwym poczuciem humoru, zmysłem autoironii, a także ciętym językiem. Za reżyserię filmu odpowiedzialni byli twórcy „Party Monster” oraz głośnych dokumentów „Głęboko w gardle” i „Becoming Chaz”, Fenton Bailey i Randy Barbato. Obraz został wyróżniony dwiema nominacjami do nagrody Emmy (najlepszy montaż, najlepsza produkcja w kategorii program variety/musical/komedia).

Film katastroficzny, którego tematem jest wielkie trzęsienie ziemi niszczące San Francisco. Preludium tego wydarzenia stanowi wielowątkowa akcja przedstawiająca losy różnych ludzi na chwilę przed dramatem. Podczas, gdy widz przeczuwa zbliżający się kataklizm, bohaterowie nieświadomi niebezpieczeństwa zajmują się własnym codziennym życiem i problemami.

Luli (Chloë Grace Moretz), nastoletnia dziewczyna z Nebraski, postanawia porzucić swoje dotychczasowe życie i udać się na własną rękę do Las Vegas. Bez słowa pożegnania opuszcza ojca-pijaka oraz zaniedbującą matkę, która woli spędzać czas ze swoimi adoratorami. Jednak podróż nie jest usłana różami, przez co Luli wpada w towarzystwo nie lepsze od swoich rodziców.

Oto pan Brooks (Kevin Costner) – odnoszący sukcesy biznesmen, hojny filantrop, kochający mąż i ojciec, filar lokalnej społeczności. Oddana żona nie widzi poza nim świata, a córka jest dla niego prawdziwym źródłem radości. Pan Brooks ma też pewną malutką tajemnicę... Dzięki nieprzeciętnej inteligencji i metodyczności odnosi sukcesy jako seryjny morderca, wobec którego policja jest bezradna od wielu lat. Nieposkromiona żądza mordu, rozpalana przez jego mroczne alter ego, Marshalla (William Hurt (I)), pcha go w kierunku kolejnej wyrafinowanej zbrodni. Jednak tym razem drobny błąd sprawi, że na trop Brooksa wpada wyjątkowo uparta detektyw Atwood (Demi Moore).

O 8:02 skacowany detektyw Jack Mosler (Bruce Willis) dostaje pozornie proste zadanie. Niegroźny przestępca Eddie Bunker (Yasiin Bey) ma zostać przetransportowany z aresztu do oddalonego o 16 przecznic sądu, gdzie o 10:00 będzie zeznawać jako świadek. Cała droga oraz powrót do domu powinna zająć policjantowi 15 minut. Czysta formalność. Ale kiedy Jack zatrzymuje się przy sklepie, żeby zaspokoić rosnące pragnienie, pozostawionemu w samochodzie Eddiemu ktoś przystawia do głowy pistolet. Jackowi cudem udaje się zapobiec zabójstwu więźnia, ale w tej krótkiej chwili ich przejażdżka zmienia się w koszmar. Policjant i przestępca rozpoczynają wspólny wyścig z czasem, w którym na każdej z 16 przecznic kryje się pułapka.

Miasteczko Pas-de-Calais w północnej Francji. Brak komunikacji w rodzinie dysfunkcyjnej prowadzi do jej rozpadu.